شب فراق

شب فراق که دانـد که تا سحــرچنــد است

مگرکسی که به زنـدان عشق دربنــد است

گرفتـــــم ازغــم دل راه بوستــــان گیــــرم

کـــدام سرو به بالای دوست ما ننــــد است

پیــــام من که رسا نـــد به یـــــارمهرگسل

که برشکستی وما را هنـــوزپیونـــــد است

قسم به جان توخوردن طریق عزت نیست

به خاک پای توکه آن هم عظیم سوگنداست

که با شکستــن پیــمان و بــــرگرفتــــن دل

هنـــــوز دیده به دیدارت آرزومنـــــد است

زدست رفتـــــه نه تنها منم درایــــن سودا

چه دستها که زدست تو برخداونـــــد است

فراق یـــــارکه پیش تو کاه برگــــی نیست

بیــــا و بردل من بیـــن که کوه الوند است