زنجیرمحبت
هوای خانه چه دلگیرمیشودگاهی ازاین زمانه دلم سیرمیشودگاهی
عقــاب تیــزپردشتهـــای استغنـا اسیـرپنجه تقد یــــــرمیشودگاهی
صدای زمزمه عاشقـــــان آزادی فغان ونا له شبگیـــرمیشودگاهی
نگاه مردم بیگا نه دردل غربــت به چشم خسته من تیرمیشودگاهی
مبرزموی سپیدم گمان به عمردراز جوان زحادثه ای پیـرمیشودگاهی
بگواگرچه به جائی نمیرسدفریاد کلام حق دم شمشیــــرمیشودگاهی
بگیردست مراآشنای دردبگیـــــر مگوچنین وچنان، دیـرمیشودگاهی
به سوی خویش مرامیکشدچه خون وچه خاک
محبت ا ست که زنجیرمیشودگاهی
محبت ا ست که زنجیرمیشودگاهی
محبت ا ست که زنجیرمیشودگاهی
محبت ا ست که زنجیرمیشودگاهی
محبت ا ست که زنجیرمیشودگاهی
محبت ا ست که زنجیرمیشودگاهی
محبت ا ست که زنجیرمیشودگاهی
محبت ا ست که زنجیرمیشودگاهی
محبت ا ست که زنجیرمیشودگاهی
محبت ا ست که زنجیرمیشودگاهی
محبت ا ست که زنجیرمیشودگاهی
محبت ا ست که زنجیرمیشودگاهی
محبت ا ست که زنجیرمیشودگاهی
بگو
ای صبـــا آ نچه شنیــــدی زلب یاربگو
عاشقان محرم رازند نه اغـیاربگو
هم توداری خبراززلف شکن درشکنش
پیش ما قصه دلهای گرفتــــاربگو
شرح غارتگری زلف دلآویــــــــزبگو
قصه غمزه آن چشم ستمکـــــاربگو
گوش را چون که زپیغام نصـیبی دادی
کی بودچشم مــــــرا وعده دیداربگو
تا دگرسروننازد به خرامیدن خویش
صفتی باوی ازآن قامت ورفتـاربگو
چون حکایت کنی ازدوست من ازغایت شوق
بازصــد بــــاربگویم که دگــــربـــــــــــاربگو
بازکن پنجره را
درسحرگاه سرازبالش خوابت بردار!
کاروانهای فرومانده خواب ازچشمت بیرون کن!
بازکن پنجره را!
تواگربازکنی پنجره را،
من نشان خواهم داد،
به توزیبائی را
من تورا با خود تا خانه خواهم برد
که درآن شوکتِ پیراستگی، چه صفائی دارد
آری ازسادگیش،
چون تراویدن مهتاب به شب
مهرازآن می بارد.
بازکن پنجره را
من توراخواهم برد،
به شب جشن عروسی عروسکهای
کودک خواهرخویش،
که درآن مجلس جشن
صحبتی نیست زدارائی دامادوعروس
صحبت ازسادگی وکودکی است،
چهره ای نیست عبوس.
کودک خواهرمن
درشب جشن عروسی عروسکهایش می رقصد
کودک خواهرمن،
امپراتوری پروسعت خودراهرروز،
شوکتی می بخشد،
کودک خواهرمن نام تورا می داند
نام تورامی خواند!
- گل قاصد آیا
با تواین قصه خوش خواهدگفت؟!
بازکن پنجره را
من توراخواهم برد
به سررودخروشان حیات،
آب این رود به سرچشمه نمی گرددباز،
بهترآنست که غفلت نکنیم ازآغاز.
- بازکن پنجره راصبح دمید!
توراچه میرسد
تورا چه میرسد ای آفتابِ پاک اندیش
تورا چه وسوسه ازعشق باز میدارد؟
کدام خاطره شوم
عمیقِ ذهن تورا تیره می کند ازوَهم؟
شب آفتاب ندارد
وزندگانی من ،بی تو
چوجاودانه شبی،
- جاودانه تاریک است
تو درصبوری ِ من
- ارتکابِ قتل ِ نفس
وانهدامِ وجودِ مرا نمی بینی
منم که طرح مَودّت به رنج بی پایان
وشطِ جاریِ اندوه بسته ام ،
- اما
تورا چه می رسد ای آفتابِ پاک اندیش
تورا چه وسوسه از عشق ،
باز میدارد ؟
حمیدمصدق
شب ،من وسنگ صبور
شب ،من وسنگ صبور شب شده سنگ صبور خونه غم شده بازاین دل من پرماتم شده بازاین دل من - من وتو بادلمون تک وتنها وغریب توی این شهربزرگ توی این دشت جنون خودمونیم وخدا خودمون ودلمون - تومیخوای این دل من خون بشه دیوونه بشه؟ تومیخوای غصه من قصه هرخونه بشه؟ نمیخوای سنگ صبور؟ - اگه ازدرددلم باتوشکایت بکنم قصه مردم نامردو بگم اگه من باتوحکایت بکنم دل تومیشکنه چون جام بلور نمیخوام سنگ صبور - دل من بی دل تو، دیگه تنها می مونه کی دیگه قصه افسردگیشو گوش میکنه؟ آخه کی اشک اونوپاک می کنه؟ کی غم ودرد اونوخاک می کنه؟ - شده بازفصل خزون ازدرختامیریزه برگ طلا آسمون پرغم غرق اندوه وبلا چه کنم باغم رسوائی دل؟ چه کنم باتب تنهائی دل؟ هی براش قصه میگم قصه غصه میگم که توای دل منو دیوونه نکن پروبالم رو نسوز منو پروانه نکن - می بینی هرچی که که هس مرگ امیده به خدا حسرت روزسپیده به خدا همه جارنگ وریا همه چی نقش سراب - به گُلا دس میزنی خارمیشن سبزه هازیرقدم مارمیشن بازوانی که به گرمی توروافسون میکنن حلقه دارمیشن زبونم بسته میشه دهنم خسته میشه ولی ای سنگ صبور مگه باورمیکنه؟ - می دونی؟ همدم شبهای سیاه دل من عاقبت سربه بیابون میذارم میرم اونجاکه صفاست میرم اونجاکه وفاست میرم اونجاکه فقط محرم این سینه خداست - ولی ای یاردلم ای دلت خونه اسراردلم من پرازمهرووفام توروباخودمیبرم توروای سنگ صبور همه جا تادل گور
شراب نورکجا
شراب نورکجا
· تومثل چشمه نوشین به کوهسارانی
· تومثل قطره باران به نوبهارانی
· توروح بارانی
شراب نورکجاست؟
که این من نومید
چنین می اندیشم
که جلوه های سحررابه خواب خواهم دید
وآرزوی صدا رابه خاک خواهم برد
همیشه پشت حصارهمیشه ،
می ترسم
حصارخلوت تنهائی مرابشکن
بیا وعشق بورز
به روشنائی خورشیدِ شرق
- عشق بورز
ومثل قطره باران نثاریاران شو
چرا به آینه بایدپناه برد،
- چرا؟
درون آینه ذهن خود چه می جوئی؟
چگونه ابرکدورت جهان فرو پوشاند
چگونه باور من
- در فضا معلق ماند
چگونه باز به ماتم نشست خانه ما
هزار نفرین باد
به دستهای پلیدی
که سنگِ تفرقه افکند در میانه ما
دوباره با تو نشستن
- دوباره آزادی؟
مگر به خواب ببینم ،
- شبی بدین شادی
شراب نور کجا ؟
- تشنه صبور کجا ؟
حمیدمصدق
قصه گو
قصه گوقصه نگو
********************
قصه گوقصه نگو قصه گوقصه نگو
واسه خوابوندن من
سعی بیهوده نکن واسه موندن من
قصه گوی خوب من حرفاش برام ترانه بود
قصه هایی که می گفت قصه عاشقانه بود
قصه گوقصه نگو قصه گوقصه نگو
*******************
صحبت خلقت آدم که میشد
قصه آدم وحوا رومی گفت
می دونست که تشنه محبتم
قصه مجنون ولیلا رومی گفت
قدرت عشقواگه می خواست بگه
قصه شیرین وفرهادومی گفت
صحبت بازی تقدیراگه بود
قصه شیرین شهرزادومی گفت
قصه گوقصه نگو قصه گوقصه نگو
*******************
لحظه فاجعه وقتی می رسید
اشک توی چشمای من حلقه می بست
وقتی که اشکا روتوچشام می دید
میومدکنارتختم می نشست
خم می شدروی سرم بوسه برلبام می زد
یادمه خوب یادمه زیرلب صدام می زد
این کاراشم واسه من یه قصه بود
رفتنش برام یه دنیاغصه بود رفتنش برام یه دنیاغصه بود
قصه گوقصه نگو واسه خوابوندن من سعی بیهوده نکن واسه موندن من
قصه گوقصه نگو قصه گوقصه نگو